Willem Uppink was de allerlaatste behangselschilder in Nederland. Hij stond aan het eind van een lange en rijke traditie van kamerbrede wandschilderingen met landschappen, die in ons land haar oorsprong kent in de jaren zestig van de zeventiende eeuw. Als men de bewaard gebleven ensembles uit de negentiende eeuw naast die van Uppink legt, dan kan men niet anders concluderen dan dat hij er kwalitatief gezien met kop en schouders bovenuit steekt. Zijn werk vormt dan ook een waardige afsluiting van een buitengewoon lange traditie binnen de Nederlandse woonhuiscultuur.